Er wordt vaak gezegd dat een mannelijk orgasme totaal anders voelt dan een vrouwelijk orgasme. Kort en krachtig bij hem, lang en diep bij haar. Maar klopt dat eigenlijk wel… of houden we elkaar vooral een hardnekkig verhaal voor?
Het lichaam als vertrekpunt
Natuurlijk zijn er lichamelijke verschillen. Bij mannen is een orgasme meestal gekoppeld aan een duidelijk eindpunt: zaadlozing. Daarna volgt vaak een pauze waarin het lichaam even niet verder kan. Bij vrouwen ligt dat anders. Daar is geen vast slot. Het kan één golf zijn of meerdere achter elkaar, clitoraal of vaginaal of gemengd… net hoe het lijf reageert.
Maar dat zijn vooral verschillen in vorm, niet in de kern van wat er gevoeld wordt.
Het gevoel zelf
Want als je kijkt naar dat ene moment waarop alles samenkomt… dan is er veel minder verschil dan we denken. De spanning die zich opbouwt en in één klap loslaat. Het tintelen dat door het lijf trekt. Het hoofd dat even stilvalt. Het plots verdwijnen van tijd en controle.
Of het nu kort duurt of lang aanhoudt… de sensatie van volledig loslaten is bij man en vrouw verrassend vergelijkbaar.
De mythe van verschil
Toch houden we graag vast aan het idee dat het zo anders is. Het mannelijke orgasme zou fysiek en simpel zijn, het vrouwelijke mystiek en ondoorgrondelijk. Maar die scheidslijn zegt misschien meer over onze cultuur dan over ons lijf. Want mannen kunnen hun orgasme net zo diep beleven, en vrouwen kunnen ook snelle, felle ontladingen hebben.
Het gaat dus niet zozeer om geslacht, maar om de manier waarop we het toelaten, beleven en er ruimte voor maken.
Een universeel fenomeen
Misschien is een orgasme uiteindelijk net zoiets als lachen. De aanleiding verschilt, de duur verschilt, maar dat ene moment van echt lachen… dat voelt voor iedereen herkenbaar. Zo is het ook met klaarkomen.
We zeggen ook niet dat een kneep in je arm voor een man anders voelt dan voor een vrouw. De pijn is hetzelfde, al reageert de een misschien sneller of intenser dan de ander. Hetzelfde geldt voor genot. Het lichaam kent geen geslacht in die ene seconde van tinteling, ontlading en verlies van controle.
En juist daar zit de magie. Of het nu kort en heftig komt of zich uitstrekt in golven… dat moment waarop je alles loslaat is een universeel spel van lichaam en energie. Het is de glimlach in je bekken, de lach die je niet in kunt houden, de golf die je overspoelt.
Misschien is het tijd om minder te praten over verschillen, en meer te spelen met wat ons verbindt.